Moje miasto nieprzypadkowo nosi nazwę Zielonej Góry. Wprawdzie lasy otaczające polską stolicę winiarstwa to głównie krajobraz sosnowy ale to w połączeniu z brzozą zmieniło piaski w piękną zieleń. Dodatkowo pagórki z nawet sporymi wzniesieniami tworzą miejsce na ciekawy i wymagający trening. Musiałem wspinać się na blisko 200 metrowe pokaźne wzgórza piastowskie choć to nie góry, wspomniany piach i różnica terenu dają w kość.
Na koniec mojego urlopu zapraszam na wspólny zielonogórski trening.
Miałem przed sobą nudne 90 minutowe wybieganie dlatego wymyśliłem sobie, że zabiorę na trening mały aparat fotograficzny i dokładnie co 5 minut wykonam zdjęcie potem uszereguje je zgodnie z pokonywaną trasą i przedstawię Wam. W sumie 16,5 km w spokojnym tempie 1h29’40” i jeszcze profil trasy.
Poniżej efekt tej zabawy. Poznajcie moje ścieżki.
start…
po 5 minutach pierwsze sosny i zapach żywicy…
nieliczny fragment liściasty po 10 minutach…
piach, piach i piasek…
po 20 minutach fragment gąsienicowy, zresztą „czterech pancernych” kręcili w pobliskim Żaganiu, który też sosną stoi…
miniecie 2 brzózki i za tamtą brzózką w prawo…
znowu pod górkę a to nie koniec…
35 minuta chwila miejskim chodnikiem akurat trafił się wyjątkowo niezadbany fragment miasta… trudno reguła 5 minut była bezlitosna a ja nie oszukuję…
Wenecja ma mosty a „zielonka” ronda niedługo zabraknie nam skrzyżowań nieorondowanych…
podbieg na 200 metrowe wzniesienie wykorzystywany w crossie „parszywa dwunastka” rozpala mięśnie nóg jak lawa…
i nareszcie z „górki”…
ciągle w dół…
oczy odpoczywają niemniej niż nogi…
wzdłuż zalewu kąpieliska miejskiego…
i kolejny zbiornik zwany „dziką Ochlą”
to już ponad godzina w nogach a dzięki zdjęciom minęło jak chwilka…
fragment, który pokonywałem setki razy…
kiedyś wiodła tędy kolej na trasie Szprotowa – Zielona Góra ale dzisiaj pozostał nasyp a ponieważ wiedzie z górki, wykorzystuje go często w drugą stronę do Siły Biegowej…
…koniec, chyba pobiegnę w drugą stronę bo za szybko zleciało 😉
a jutro do pracy…
