Gdy pierwszy raz zobaczyłem zdjęcie umieszczone powyżej… zamarłem. Co to jest? Oni biegną w dwóch kierunkach, zdjęcie podesłała mi kuzynka Agata, która mieszka w Walencji. Po chwili odpowiedziała na moje pytanie, że te kilkanaście tysięcy ludzi rozbiega się w dwóch różnych kierunkach ponieważ jedna grupa biegnie maraton a druga walczy z dystansem 10 km. Cóż mogłem wtedy pomyśleć tylko: Marathon Valencia więcej niż marzenie.
W tym roku wszedł do mojego pokoju w pracy kolega i zaczął opowiadać o maratonie w Berlinie, w którym biegł przed kilkoma dniami i był zachwycony atmosferą, organizacją i nieco mniej taktyką swojego biegu. 😉 Opowiedział mi, że deklaracje jaką rzucił na przywitanie żony w pokojowym hotelu tuż po ukończeniu maratonu: nigdy więcej nie będę już biegał maratonów złamał bardzo szybko. Już w drodze powrotnej w pociągu zanim przekroczył niemiecko-polską granicę miał już opłacony start w maratonie w Kopenhadze w 2017 roku.
Delikatnie zasugerował mi, że zarezerwował już dodatkowy pokój w Danii i szuka odważnych. Gdzie ja do Danii skora najdalej biegałem w Toruniu i z mojej Zielonej Góry była to nie lada wyprawa. Poza tym koszty, szkoda gadać. I tak zupełnie nieświadomie wykiełkował projekt: JAK POBIEC MARATON ZAGRANICZNY.
Gdy w kolejnym dniu zobaczyłem zdjęcia poniżej wiedziałem gdzie pobiegnę pierwszy maraton zagraniczny. Start ale przede wszystkim finisz na tafli wody w Center of arts and science w Walencji to moim zdaniem jedno z najpiękniejszych miejsc jakie widziałem a ostatnie 195 metrów jest NIESAMOWITE.
Może jeszcze profil trasy, przynajmniej na papierze (monitorze 😉 ) wygląda zachęcająco.
Do startu pozostało mi 26 dni…
